In de expositie bij Kik laten Tatum Kempers en Thea Zweerink vervreemdende, niet alledaagse portretten zien. De expositie is te zien vanaf 22 augustus

Tatum Kempers is een multi disciplinair kunstenaar en maakt met name zelfportretten. Haar werk is meestal autobiografisch. Het is een reactie op haar eigen ervaringen en de tijd waarin we leven. Tatum creëert haar werk onder andere in fotografie, video, textiel en/of multimedia installaties. 

Tijdens de expositie bij kunst in het koetshuis laat zij verschillende portretten zien uit verschillende series. De portretten weerspiegelen dat mensen slechts een glimp kunnen zien van wie je werkelijk bent. Ze maakt onder andere gebruik van lange sluitertijden en de techniek lightpainting. Hiervoor maakt ze haar studio helemaal donker en gebruikt ze een lange sluitertijd. Ze verlicht zichzelf met allerlei knipperende lichtjes om een ​​portret te maken. Ook is er een groot wandkleed te zien die gemaakt is door middel van tuften. 

Daarnaast is er een multi media video van Tatum Kempers en Rick Kup (kunstenaar/muzikant) te zien ‘Waiting for Nothing’. Het gaat over de kunst van zen in hectische tijden. Voor het werk worden verschillende technieken gebruikt, die zorgen voor een psychologische en fysieke gelaagdheid. Er werd gebruik gemaakt van video, geluid, tekenen en digitaal tekenen. 

Thea Zweerink volgde haar opleiding aan de kunstacademie in Enschede ( AKI). Ze studeerde af in 2004, en is sindsdien werkzaam als beeldend kunstenaar in Varsseveld Ze maakt schilderijen en installaties, met als rode draad : herinneren en gedenken, vaak met oude foto’s als inspiratiebron. Ze maakt geen gedetailleerde werken , maar een vrije interpretatie van de de mensen op de foto’s. Ze probeert al schilderend te doorgronden wie het was die op de foto staat, ze probeert als het ware de ziel weer te geven van de persoon.  In haar schilderijen treft op het eerste gezicht de omfloerste blik, de aangetaste werkelijkheid van de weergegeven persoon. De gelaagdheid en vaagheid heeft hier een tijdsdimensie gekregen; het verleden wordt herinnerd. Ook al ken je de geportretteerden niet, zij roepen bepaalde gevoelens of associaties op. Ze doen om futiele redenen denken aan deze of gene in eigen kring of aan iemand die je ooit tegengekomen bent. Het gaat over de mensen van vroeger die hebben gewerkt aan de maatschappij waar wij nu in leven, verleden en heden is een continuüm.

De materialen en technieken die ze gebruikt zijn heel divers. Vaak olieverf op doek, maar ook olieverf op papier of op landkaarten, encaustic portretjes (met was) en monotypes.